tam hatırlamıyorum ama; heidi nin hasret kaldığı dağları, ağaçları görmeyi umarak sabahın körü evden kaçıp boyundan bin kat büyük kuleye tırmandıktan sonra, karşılaştığı beton yığınlarını görünce küçücük haliyle ağzından dökülen isyan cümleleri...
"her yer taş, hani nerede tepesinde hep kar olan kocaman dağlarım, yemyeşil ağaçlarım, ırmaklarım nerede, burdan sadece taştan binalar görünüyor..."
