tadında bırakılması gereken eylem. 1, çok zenginsen belki 2 gayet yeterli. bu 1, 2 de kendine çok güveniyorsan, ben iyi anne/baba olurum çocuğum faydalı bir birey olur diyorsan yapılmalı. yoksa yapmayıver. bir öğretmen olarak diyorum bunu ben elimden geleni yapıyorum ama varlıklı olmayan ailelerden 1 den fazla çocuk çıktıysa genelde çalışmaktan çocuklarla ilgilenemiyorlar sivri sinek gibi çocukları oluyor. işin asıl kötü yanı bu çocuklara vakit ayırılmış olsa pırlanta gibi çocuklar oluyorlar genelde. bir velimden örnek vereceğim, çocuğu hiperaktif olduğu için ilgilenmeyi bırakmış ve yeni çocuk yapmış (ne?). hanım geldi yanıma, hocam benim oğlum xx hiperaktiftir, ilacını içiriyoruz ancak çok fayda etmiyor, evde dahi yerinde durmaz size zorlu çıkarabilir, sınıftan da atabilirsiniz dedi. ben de kadın böyle diyince dedim herhalde çocuk makineli tüfekle falan gelecek okula. şuan kendisiyle 3. senemiz, ilk geldiğinde hakikaten terörist gibi sınıfın ağzına sıçsa da ders aralarında ayırdığım 5 er dk + okul çıkışı birlikte ettiğimiz sohbetlerden sonra şuan ne bi derste disiplin bozukluğu kaldı ne düşük puanları. diyeceğim o ki günde çocuk başı en az 2 saat ayıramayacaksanız, eve geçip yorgunum zaten diye başınızdan savıp televizyona bakacaksanız almamanız gereken risk. herkes benim kadar sabırlı olmak zorunda değil. o çocuğun geleceğini karartmaya hakkınız yok.
