Üzgünken uyuşturucu kullanıp, sevişip ya da alkol alındıgında o an dünyadaki en mutlu kişi olunabiliyorsa mutluluk hazdır. Lakin hayatı hazzın peşine düşerek geçirmek beraberinde acı bi yok oluşu getirecek ne yazık ki, bu yüzden mutluluğa ulaşmak için haz arayışını hızlandırmamalı aksine yavaşlatmalı insan.
Aynı zamanda mutluluk bizi yarışa zorlayan en temel etken, her gün işe gidip daha iyi bi araba, daha güzel bi eş, daha iyi bi hayat için çalışıyorsak bunun temelinde hazza ulaşma amacı var. Buda'ya göre zihnimizi tüm arzuların geçiciliğine inanacak şekilde eğitebiliriz. beynimiz hazların geçici titreşimler olduğunu anladığında belki onların peşinden koşmayı bırakabilir ama böyle bi şeyi kim ister ki? Haz olmadan sade mutluluğun nasıl bi anlamı olacaktır?
Neyse ben tüm hazlardan arınmalıyız diyen buda'yı değil, ölçüsüz haz arayışının mutluluktan çok sefalet getireceğini düşünen epikür'ü tutuyorum.
