Genel olarak herkese karşı sarsılan güvenim, herkese karşı içimde duyduğum o berbat soğuma hissi bir daha hiç kimseye karşı aşk anlamında bir sevgi besleyemeyeceğimi düşündürtüyor.
Aşk diye bir şeyin varlığını da çok sorgular oldum. Aşk hayvani hormonlara yüklediğimiz anlamlardan mı ibarettir gerçekten? Eğer öyleyse aşk gerçekten de yoktur demektir.
Bilimle kolay kolay ters düşemeyecek kadar çok pozitif bilim ve mühendislik dersi aldım; burçlara inanmam, hurafeleri sevmem, fazlasıyla realistimdir ama "aşk"ın da böyle bir palavra olması ihtimalini gerçekten düşünmek istemiyorum. Sadece eskisi gibi olmak, birisine delicesine bağlanmak ve hiç bitmeyecekmişçesine birlikte olmak istiyorum. içimdeki soğukluktan bıktım ama bununla tek başıma da mücadele edemiyorum. Aylardır kendi halimde dünya'yı anlamlandırmaya çalışıyorum. Hala debelenmedeyim.
