iyilikler, güzellikler, dostluklar vs. için o kadar çok kitap yazıldığı halde, o kadar çok söz söylendiği halde ve fikir üretildiği halde ve iyilikler ve güzellikler için o kadar çok iyi dileklerde bulunulduğu halde neden biz insanoğlu zor, kötü, çirkin ve yararsız olanı tercih ediyoruz çoğunlukla, anlamıyorum! Dünyada kötülükler, çirkinlikler, faydasız şeyler için kimseler kolay kolay ve bilinçli bir organizasyon bile düzenleyemezken neden keza hiçbirimizin istemediği bir dünya yaşanıyor çoğunlukla? yoksa kötülükler ve çirkinlikler kural da iyilikler ve güzellikler mi istisna? ya da görecelilik her şeyde mi mevcut ve boşuna mı sorguluyoruz çoğu zaman?
