Tüm çabalarıma ve elimdeki imkanlara rağmen, beni çok da iyi bir geleceğin beklemediğini görmeye başladım ve bununla yüzleşmekten korkuyorum. Kendimi her alanda eksik hissediyorum. Hayatım umutsuz, keyifsiz ve bıkkın geçiyor. Sürekli suçluluk duyuyorum ve neyi doğru neyi yalnış yaptığımı bilmiyorum.
Yine de sürekli isteyip planlamama rağmen intihar edemem sanırım. Beni düşünen kişilerin canı yanarken bana hiç değer vermemiş insanların hayatına sorunsuzca devam edecek olması beni bundan alıkoyuyor.
Ayrıca bugüne kadar ziyan ettiğim yaşamımı, bundan sonra daha iyi değerlendirebileceğime dair yalancı umut kırıntısından kurtulamıyorum.
