çoğunlukla tahammül edemeyeceğim şeyler yapıyor. örneğin, mumluğun, tabağın, bardağın içinde sigara söndürüyor.
kırk kez dedim "yapma" fakat inatla yapıyor. her geçen gün başka bir şeyin içinde sigara külü görüyorum. bana aldığı çiçeklerin vazoları mı dersiniz, kütükleri mi dersiniz...
mütemadiyen yapıyor, durduramıyoruz.
bir anne gibi ikaz etmekten yoruldum artık. üstelik şirin şirin cevaplar verdiği için kızdığımda, küs de kalamıyorum. başka çarem kalmıyor. temizliyorum ve her seferinde "yapma artık" diyorum.
bir şey istediğimde peşinden bakmak zorundayım, kesinlikle doğru yapmaz.
bir örnek daha, "masa örtüsünü serer misin?" desem, yamuk, özensiz serer.
özenerek hazırladığım kahvaltılarda masa düzenine yardım etmesini istediysem, eyvah! muhakkak izlemeliyim.
özenle kestiğim peynirleri eliyle alıp başka tabağa koyarken gördüm bir kez. "napıyorsun?!?!" diyorum, "masada yer açıcaktım ondan" diyor. *
bir kez de tütsülüğe tütsü koymasını istedim. tütsüyü öyle bir saplamış ki tütsülüğe,
tütsünün çubuğu tütsülüğe eğim vermiş ve neredeyse bir A harfi gibi duruyordu. küller yerlerde tabi..
yine de kızdığımdaki o şirinlikleri için durduk yere bile kızasım geliyor bazen.
