çocukluğa dair her şey. sorumluluk derdinin olmadığı o güzel günler. anneden babadan bir şey isteyince " büyüyünce oğlum büyüyünce" derlerdi. al işte büyüdük başımız göğe mi erdi. misal veriyorum, kanepede uyuya kalınca uyanmayalım diye kucağında, sırtında götürürlerdi. şimdi öyle bir şey olunca " kalk yerine yat uyuya kalacaksın burada" deniliyor. kızmak anlamında değil kesinlikle normal olanı da bu zaten. ama işte büyümek bu. gün gelecek annelerimiz babalarımız bize muhtaç olacak. umarım hayırlı evlatlar oluruz da bizden razı olurlar. en azından bu konuda vicdanımız rahat eder.
