Hayatım boyunca hep sevmek istedim. Sevilip sevilmemek değildi istediğim; kendimi bile unutacak kadar çok sevmek, kendimi sevdiğim kişiye adamak hatta. Gözlerine her zaman aşkla bakabilmeyi, yüzünü severken dünyanın en mutlu kişisi gibi hissedebilmeyi, bencilliğin ve yalanın olmadığı ve hatta diğer tüm insanlardan uzakta olmayı, sadece bana ve ona ait olan huzurlu bir dünya. Hamlet'in dediği gibi "güneşin döndüğünden bile şüphelen ama seni sevdiğimden asla şüphe etme." Diyebilmek isterdim. En çok özlemini duyduğum şey; sevebilmek, aşık hissetmek. Belki de hiçbir zaman kavuşamayacağım arzum.
