bugün "dava" kitabını bitirdiğim yazar. beni boğuyor. öyle çok saklıyor ki vereceği hikayeyi sizden, okuduktan sonra son sayfalarda "haaaaaaaa" diyorsunuz. en azından bende böyle oldu.
daha öncesinde "dönüşüm"ü okumuştum. onda da böyle olmuştu, bir yarım gün kitap hakkında aklıma gelenleri not almakla geçmişti, burada bunu mu demek istedi diye diye sayıkladım durdum.
sevemedim seni kara gözlüm. daralıyom seni okurken.
