lamarck duysa çok alınır.adam o kadar hipotez kurdu kullanılan organ gelişir kullanılmayan körelir diye.yani azizim durum şu ki ben ortaöğretim yıllarımda sözeli seven bir öğrenciyken meslek lisesi sayısal bölüm okumam üzerine de malum öss'ye sayısaldan hazırlanmaya başladım.ilk zamanlar sayısal zor ve gereksiz bir iş gibi görünse de zamanla çözdüm kavradım zevk almaya başladım ve evet aynen bu başlık yazarı gibi sözelcilere karşı ince bir kibir oluştu üzerimde, karşımda ki kişi sözelciyse daha bir kasılıyorum "sayısalcıyım" derken, o nasıl bir hava nasıl bir haz yarabbi.
ama olay o değil herkes alanı üzerine yoğunlaştığından diğer tarafı eksik kalıyor.misal yine sayısal bölümden bir arkadaş denemede türkçe-1 testinden 15 neti zor görüyordu mat -1 den ful çıkartırken.
ortada bir zeka sorgulaması yapılacaksa okuduğu paragrafta olan cevabı altta ki şıklarda bulamayan bünyeleri sorgulamak gerekir.ama diyoruz ya mesele o değil, mesele kişilerin yoğunlaştığı alanla orantılı.ama yine de sayısalcılarca çok zevkli bir şeydir sözelcilere "ben sayısalcıyım" demek.*
