tüylerimi diken diken eden erkektir.
gidip kendini üzecek kişileri severse böyle olur.
insan kaderini kendi çizebilir. sana yapılan kötü davranışları gördüğünde bile "yok yok öyle birisi değil .s.s" diye 'sevdiğinin' yanında durursan canının acımasına da razı olursun. ayrılınca da "üzüldüm kahroldum o zaman neden başkalarını üzmeyeyim ki?" mottosunu sürdürme yavşaklığını seçersin işte.
bir kaç köpek seni ısırdı diye senin gidip tanımadığın köpekleri ısırman gibi bir şey bu. saçma.
köpekten korkmaya başlarsın, temkinli yaklaşırsın, güvenini sağlaması için zor yollardan geçirirsin, amenna. olmadı mı? o zaman yine gidersin.
ama "hissedemiyorum ühüh" diye zırlamak, bunun arkasına sığınarak kendi bozulmuşluğunu korumak saçma.
dün de bir arkadaşım buna benzer şeyler söyledi. "alfa olcakmış." suratına doğru bağırıp sen aptalsın dedim. pişman değilim.
olduğu kişiyi bozup başkalaşmasıydı bağırma sebebim. değişmemeli.
yanlışı sevmeseydin canın acımazdı. sen de sonraki doğruları kaçırmazdın.
kimse senin geçmişinde yaşadığın sorunların acılarını, sırf sen üzüldün diye yaşamak zorunda değil.
