tabii o öyledir. weber'de ideal tipler vardır. ideal aslında ulaşılamayandır. bir nesnenin tanımlanmasındaki ölçüt ideale en yakın olmasıdır. her ne kadar postmodern ekolden gelip ideal gibi zamansız nesneleştirmeyi anlamsız bulsam da burada weber'den mülhem küçük bir analoji yapabiliriz. buna göre yaşamımız boyunca birtakım ideal tip kurguluyoruz zihnimizde. onu bulamadığımız için ona en yakın olanın peşinden gidiyoruz. tabii, burada weberyen bir perspektiften kendimizi küçük bir şekilde kurtarabiliriz. mesela bu ideal tipin mutlak olmadığını, dinamik olarak ele alınıp, gün be gün an be an değişebildiğini düşünürsek bir çeşit weberle uzlaşıya girebiliriz.
