feridüddin attarın belki de en bilinen eseridir. insanı sarıp sarmalayan bir havası vardır. bitirmeden bırakılmaz. hayatın belli başlı dönemlerinde okunulduğu takdirde çok daha faideli olacağı söylenir.
on birinci makale:
başka bir kuş dedi ki: ben puşt tabiatlıyım.. her zaman bir başka dalın üzerine
konarım. gâh rindim, gâh zahit, gâh sarhoş.. gâh varken yok olurum, gâh yokken
var olurum. gâh nefis beni meyhanelere atar..gâh canım, münacaatlara!
gâh bakarım, görürüm ki şeytan beni yolumdan azdırır.. gâh olur ki haberim
olmadan melek, beni tekrar yola getiriverir!
bense bu ikisinin arasinda şaşırmış kalmışım.. kuyulara, zindanlara düşmüşüm..
ne yapayım, bilmem ki?
