şurada yapılacak eleştirilerin bir kez daha zerre kadar doğruyu yansıtamadığı, doğruyu geçmek gerekirse olguları dahi açıklamakta basit kaldığını bir kez daha şahit oluyoruz. ya birileri hiç emekçilerin içinde yer almamış, bir emekçi hiç olmamıştır ya da ne dediğini hiç bilmemektedir. bir işçinin, özellikle de ağır sanayii de çalışan bir işçinin kendisi kapitalizmin kendisini, sermayedarın ne olduğunu gayet iyi bilmektedir. iyi bilmektedir ancak sistemin bunca ideolojik biçiminin karşısına çıktığını da bilmektedir. bir dizi nedenle- işsizlik baskısı, geçim sıkıntısı, gerici ideolojilerin etki alanını doldurması, çeşitli baskı aygıtlarının çalışması- kendi safında yer almaktan vazgeçmektedir. diğer yandan ise bu süreç derinleştikçe, örgütsüzlük büyüdükçe toplum çürümekte ve kendi çıkarlarını bir kenara itebilmektedir. sonuçta dünya bir iktidar mücadelesinin kendisidir, ister kabul edin, ister etmeyin bir sınıf diğeri üzerinde tahakküm kurabiliyorsa bu onun mücadelesini kabul ettirdiği anlamına gelir.
emperyalizmin kendisi zerre kadar karşısına almayan, onu basit bir kültür olgusuna indirgeyen şahısların bu konu hakkında ahkam kesmeleri ancak kendi içlerindeki vahim durumu gösterecektir. bu vahim durumun onlar farkında olmayabilirler ama solsuzluğun yozlaşmak olduğunu biz gayet net görüyoruz kendi ifadelerinde. emperyalizmi toptan karşısına almayanların, toplum adına konuşacakları şeyler laf salatasından öteye geçmeyecektir. kendilerine gerçeklerden uzak, yozlaşmaya yakın günler dileriz.
