sabah gözlüğümü bulamadım, tüm gün gözlerim ağrıdı. ayrıca dünyayı net göremedim ama bu büyük bir sorun değil.
11.00-16.00 arası sıkıldım. kendini duvardan duvara vurmalı sıkıntılardan. sonra geçti.
kendini dost seviyesine taşımaya başlayan bir arkadaşın evine gittim. annesi ölesiye gergin; antidepresan kullanan oğluna "artık toparlan" şeklinde çıkıştı. dolayısıyla ortam gerildi, ben gerildim, arkadaşım gerildi, içtiğimiz çorba gerildi.
26 yaşındaki oğul balkonda ağladı. gidip sarılamadım utanır diye. insanlara sarılmayı seviyor aslında ama o an ürkek ve üzgün bir kediydi. kendiyle kalsa daha iyi olur dedim.
yarın gidip sakinleştirmeyi planlıyorum çünkü ambulans lavandula acı çekene asla dayanamaz.
şimdi dün bitiremediğim için evi toplayacağım. ondan önce yarın için yemek yapmam lazım.
