mutlu gözüksem de aslında içten içe mutsuzluğumla savaşıyorum. bazen evi terk edip bilmediğim yollarda saatlerce yürümeyi, kaybolmayı,bulunmamayı istiyorum. özellikle gece olunca daha da bastıran bu düşünce ile zor baş ediyorum. bence istemeden doğmak çok büyük bir haksızlık, keşke doğmadan önce sorulsa bu leş dünya da yaşamak istiyor musun? diye. zaman geçerken geçiriyor, acısıyla.
