ne ediyorsam kendime ediyorum aslında. iyisini de kötüsünü de. hem umutlanıyorum hem de korkuyorum. korkumun nedeni kötü düşüncelerden. gelecek kaygısından ve daha da cabası. diyecek bir şeyim kalmamasındam korkuyorum. hiçbir şey olmazsa, allahım hakkımda olabilecek hayırlı olan ne varsa ver, en ufak merhametini esirgeme, öyle birini çıkar ki karşıma, hayatım yüzde yüz olumlu anlamda değişsin istiyorum. bütün bunları dememe hakkım var mı onu da bilmiyorum. ama bunu demek, allahın gücüne gidermiş derler. o yüzden bir of çekip dağları yıkmak bir anlam taşımayacağı açık iken, af allahım, af allahım deyip yatmak en iyisi. biraz uzattım. kusura bakmayın. iyi geceler.
