o gece yalova merkezdeki evimizde olmamamız , şuan hala ailemin ve benim nefes alıyor olmamızın en büyük tevafuğu olduğunun kanıtıdır kanımca. şahşen 5 katlı apartmanın 4. katında bulunan dairemiz yaşanılan 45 sn sonrası zemin kattı artık. Dairenin içinde sadece çatlaklar varmış gerçi. kesip başka bir tarafa taşısan yaşasın ama öyle olmuyor tabi. neyse ki o gece yalova da köyümüzdeydik. can pazarını fazla hatırlamam küçüktüm. salavatları ve salatalık serasında uyuduğumuz , eve battaniye almaya giren ablalarımızın hızlı kaçışlarını falan hatırlıyorum anca. bir de eve bakmaya giden babamın yatağımın üstüne düşen gardolabımın altında benim olmadığım için bana sarılışını. çok insan vefat etti enkaz altında. hepsi nurlar içinde yatsın. hala 17 ağustos geceleri tüylerim diken diken olur. allah bir daha yaşatmasın.
