dedenin hastalığı iyice ilerlemiştir. babanne gezmeye gideceği için, dede kaçıp ortadan kaybolmasın diye a.v. çağırılır. babanne "hadi çavvv" diyip, hınzır hınzır gülerek tüyer. a.v. de kendine kütüphaneden kitap beğenmektedir.
dd: sen şu odadaki kitaplara baktın mı?
av: baktım dede.
dd: şu odadakilere baktın mı?
av: onlara da baktım dede.
dd: gel, göstereyim.
av: yok dede, baktım ben onlara.*
dd: gel o zaman bi daha bak eşşşoooluuuu...
av: peki dede.
başına gelecekleri bilen a.v, "nasıl kaçarım, kurtulurum" hesaplarındadır. lakin kurtuluş yoktur.
dd: sen bu kitabı okudun mu?
av: ben bunların hepsini okudum dede.
dd: (başka bir kitap çıkartır kitaplıktan) bunu okudun mu?
av: okudum dede.
dd: (fotoğraf kutusundaki tanıdık tanımadık tüm fotoları çıkartmış ve kitapların önüne dizmiştir.) bak bu benim anam kendi halalarından birini işaret etmektedir), bu benim abim(dış kapının mandalı), bu senin deden(dış kapının mandalının vidası), bak bu da benim( av.nin babasının fotografını göstermektedir).
av: yok dede, o benim babam.
dede anlamaz...
dd: sen benim kızım mısın?
bu kez av. başlar.
av: bak dede, bu benim babam, bu benim annem, bu benim dedem, bu benim babannem,bu senin diğer torunların...
dd: sen kimin kızısın?
av: oğlun hedecanın dede.
dd:hııı. (basbayaa anlamamıştır, tekrar fotolara döner) bak, bu benim anam, bu abim, bu senin deden, bu da benim(gene av.nin babasının fotosu).
av: yakışıklı çıkmışsın dede.
fotograf faslını da atlattıktan sonra, en korkulan kısma gelinmiştir. dedenin eli, ağır çekimde kitaplığın üstüne uzanır, gayet eski tip bir evrak dosyasını alır.
dd: bak, ben bir sürü şiir yazdım, sana okuyayım.
av: sen onları bana okudun dedecim.
dd: bunu okudum mu?
av: evet.
dd: şu?
av: evet.
dd: o zaman bir daha dinle bakalım(atarlanmıştır).
av: peki dede.
...
toplam 4 saatte aynı kitap-fotograf-şiir döngüsüne 5 kez maruz kalınmıştır. kafa 1.5...
