Caner Yaman'ın güzel kaybettik kitabında yer alan bir cümledir. Gerçekte insanın, toplum tarafından öğretilmiş değerlere ve bilhassa doğrulara ne derecede tutsak edildiğini ifade etmeyi amaçlayan, absürt duruşunun yanında içinde gizli bir mesaj taşıyan anlatım. Ailelerimizin bizlere öğrettiği ama onlar da dahil kimsenin varlığını sorgulamayı aklından geçirmediği sayısız "doğru" ile kuşatılmış durumumuza, belki öyle olmayabilir ya da olmak zorunda değil demenin bir yolu.
