arkama döktüğüm düşüncelerim ceplerime sığmadıkları için düştüler.
bıraktım ellerimle kavramayı hayatımı.
bıraktım yalanlarımı, sinirlerimi, pisliklerimi.
bir gemim yoktu. bir okyanus olmak istedim bu yüzden. korkarak.
yine de döküldü omuzlarıma çarpık bir gecenin yalnız kırıntıları. döküldü ve onları yerden topladım.
yorgunluğumun gidişini izliyorum artık. bu benim vaktimdir.
