1 sene önce yutup denen illette şiirler arasında gezerken denk geldiğim ‘kalbime sığmaz oldun’ isimli şiirin şairidir. benim için şiiri ilginç kılan, avare avare yürüyüp sigaramdan nefes aldığım sırada kulağıma ‘yolda sigara içmen mesela’ demesidir. güzel bir tevafuktu.
edit: şimdi de ‘her akşam balkonunda dudak payı bırakılmış hüznü yudumlaman’dan vurdu, herkesi uyutmuş, balkonda şiiri dinlerken.
şiiri bırakamıyorum ama aşağıya bırakıyorum.
sende kendime ait birşeyler buluyorum.
bir resim, gizemli bir gülüş, naz, kapris, güzellik.
hayır, bunlar sen değilsin.
sen bu değilsin.
farklı birşey.biblolar, kitaplar, kartpostallar, şiir defterin.
hayır, bunlar da değil.
evet sende kendime ait birşey buluyorum.
şu çılgın fikirlerin, ya da umarsız davranışların.
yapılmaması gereken şeyleri yapman, yolda sigara içmen mesela.
ne bileyim, renkler eklemek istemen kırlangıcın kanadına,
her akşam balkonunda dudak payı bırakılmış hüznü yudumlaman.
bazen de yüzünde bir karış melalle görmem seni.
işte bunlar sensin.
bitmez tükenmez hayallerin, merakın, hobilerin, yakınmaların,
aşıkların ve her seferinde sana yenilen gözlerim.
konu-komşu, dedikodu kimin umurunda.
ikide bir yüzüme çarpılan bir günah gibisin.
yine de seviyorum seni,
aklının eremeyeceği kadar.
kalbime sığmaz oldun.
