bu antlaşmadan önce ayanlar hakkında bilgi birikimine sahip olmak gerekir.
Bilindiği üzere Osmanlı imparatorluğunda Pay-i Tahta yakın yerler olan Rumeli ve Anadolu kısmından vergi alınmamaktadır. Onun yerine bu bölgeler, savaşta hazır bulunmak üzere askerlere tahsis edilmiş ve tımar sistemi oluşmuştur. Bu tımar sisteminde yılda belirli bir rakamın üstünde gelir kazanan subaylar ise bu gelir ile orantılı belirli sayıda asker yetiştirmektedir. Ama merkeze uzak olan fas, mısır, tunus gibi eyaletlerden ise yıllık vergi alınmaktaydı. Bu vergi taksitle ve eyaletin gücü oranında alınırdı. Osmanlı imparatorluğunun artan savaş masrafları sonucunda kasasında para kalmayınca bu eyaletlerin beylerbeylerinden vergileri nakit istemişlerdir. Bu vergiyi veremeyecek olan eyaletlerin ise topraklarının bazı yerlerinin işletim haklarını açık artırma ile satmaları istenmiştir.
Ayanlar ise bu toprakları alan, daha sonra topraklar üzerindeki tasarruf yetkisini sonuna kadar kullanarak zenginleşen kişilerdir. Bunlar o derecede güçlü bir yönetim olmuşlardır ki sonunda padişah değiştirebilecek bir güce erişmişlerdir. işte ayanlar 1808 yılında II.Mahmut'u tahta çıkarmış, kendilerini ve destekledikleri devlet otoritesinin sağlamlığı için bu anlaşmayı imzalatmışlardır. Bu anlaşma demokratikleşme hareketi olarak görülebileceği gibi esasen ayanların kendilerini garanti altına alma amacı gütmektedir. Özellikle yukarıda yazılı olan 6. madde ile ;
(-gerektiğinde ayanlar izin almadan devletin kontrolü için müdahale edebilir. )
devlet otoritesine eşit bir güce eriştikleri görülebilir.
II. Mahmut başlangıç olarak bu anlaşmayı imzalamış ama daha sonra ayanları ortadan kaldırmıştır.
