hep dedim yine diyorum. elbette eksikleri olan bir yapım ama üstün körü geçildi diye ileri sürülen noktlar zaman yetmezliğinden ötürü bu kadar üstünde durulamayan noktalar. sarı zeybeği çok beğendik ve doyurucu bulduk neden? 300 günlük bir dönem 1.5 saatte anlatılıyordu. şimdi ise 1.5 saatte 57 yıllık bir hayatı anlatıyorsun, hangi ayrısına ne kadar girebilirsin ki, düz mantık ile en az 60 tane sarı zeybek gibi bir monografik çalışma yapıp her bir 300 gününü 1.5 saatlik bölümlerde anlatabilmesi gerekir yapımcının ayrıntıları atlamamak için. sonuçta hala bu ülke topraklarında atatürk'e ne kadar değer verildiğinin ortaya çıkması ve gerçek atatürkçülük ile kafalarından uydurdukları putlaşmış atatürkçülük zincirlerine bağlı tiplerin ortaya çıkmasına vesile olmuş filmdir.
şu an evde annemle bir tartışma içindeyim. kadın 27 yıllık emekli öğretmen ve bizlere empoze edilen o putlaştırılmış kemalizm düşüncesini yıllar yılı okullarda savunmuş birisi. bu filme bir kez daha gidebileceğimi kendisiyle, gerçekten görülmeye ve düşünülmeye değer olduğunu söylüyorum fakat okuduğu ve takip ettiği yorumlardan ötürü aklındaki atatürk imajının değişeceğinden korkuyor. oysa bilmiyor ki hatta toplumca bilemiyoruz, bu film mustafa'yı anlatıyor m. kemal atatürk'ü değil. açalım gözümüzü, çıkaralım at gözlüklerimizi lütfen..
anne sana diyorum hadi kalk giyin ve çıkıp gidelim filme. ben senle bir kez daha izlemeye varım.
