bu takımı 1990 yılından beri izlerim böylesine şahane oynadığı ikinci bir maç daha adım gibi eminim yok. belki bu oyunu benficanın kötü oynamasına bağlayabilirsiniz ama bu aslanların karşısına avrupada hangi takımı getirseniz bu oyunla bu mücadele bu tam anlamıyla 'aslanlık'la karşısındaki takımı korkudan ağaca çıkan maymun gibi yapardı.
bu tatlı futbolu izlerken hiç farkında olmadan 15 adet sigara içmişim. çünkü sahada oynanan futbol insanın beynini ruhunu kalbini alıp götürüyor başka hiç birşey düşündürmüyordu.
internette dikkatle takip ettiğim birkaç futbol yazarı vardır. onların da ortak görüşü olduğu üzere benfica baskıya gelemeyen ileride pres yaptığınızda oyundan kopabilen bir takımdı. hep dua ettim allahım skibbe de bu zayıflıgın farkına varsın da tam saha presle ezelim geçelim sunları dedim. dualarım kabul edildi çok şükür.
takımda kötü oynadı diyebileciğimiz oyuncu yoktu. sadece baros, meira ve sabri normal futbollarını oynadılar diğerleri bedenen kalben ve ruhen her şeyleri ile mücadele etti.
ümit karanın 1,81 cm lik boyuyla 190 cm lik adamlardan kafa topu alması, lincoln ün ben hala avrupanın en teknik adamlarından biriyim der gibi futbolu, ayhan akmanın benim paul scholes dan ne farkım var deyişi, emrenin boşuna milli takıma çağırılmadığını gösteren futbolu, servetin ben artık avrupanın en iyi defanslarından biriyim mealine gelen futbolu ve arda turan ın 'ey top! sen benim kölemsin ve ben nereye, istersem nasıl istersem öyle gidersin' tarzındaki hakimiyeti bize şahane bir futbol ile harikulade bir galibiyet kazandırmış, galatasarayın büyük takımlara karşı motivasyonunu sağladığında gerçek potansiyelinin ne olduğunu bütün avrupaya göstermiştir.
demek ki isteyince oluyormuş değil mi aslanlar? biz sizin sonuna kadar arkanızda olduğumuzu 0-5 lik chealsea maçından sonra gösterdik, bu takıma aşık olduğumuzu sizin olduğunuz yerde umudun her daim olduğunu söyledik.
arsenal fenerbahçe maçından sonra avrupada çıkan önemli gazetelerin maçla ilgili yorumlarını okudum, çoğunun ortak görüşü fenerbahçenin aldığı rezalet beraberliğin fenerbahçeye bir puandan başka hiç bir şey kazandırmadığı yönünde idi. üzüldüm açıkcası. hırslandım; fenerbahçe gözüme kardeş takım gibi geldi bir an ve attığımız her golden sonra arsenali istiyoruz ulan diye ses tellerimi incitecek şekilde bağırmam ortamdaki gözlerin üzerime çevrilerek fenerbahçenin öcünü istiyor bu adam bakışlarına mazhar olmama neden oldu. kendimle övündüm bir an. edirneden öte fenerbahçeyi bile bir baba edasıyla bağrıma basma isteğim arşa vurdu; hafta sonunda tekrar ezeli rakip olma gereğini anlayınca...
