bircok farklı nesilin emeğini görüyorum odtü'de. devasa bir kültür geliyor aklıma. özgürlük geliyor, hoşgörü geliyor. ha bir de omur törpüsü olduğu geliyor. eskiden daha canlıydı bu özgürlük hoşgörü hissiyatı. şimdi yavaş yavaş kafamda v*rşanla ve onun kaypakligiyla ozdeslesmeye başlasa da, kendini odtu'nun sahibi zanneden lümpenlere odtü bileşenleri bu kampüsün gerçek sahibinin kim olduğunu gösterir.
edit: okulu yalnızca eskişehir yolundan geçerken görebilecek olanların da bok atışı geliyor bir de.
