ay doğdu batmadı mı oy
humâr göz yatmadı mı
seni yaratan allah oy
beni yaratmadı mı
çay taşı çakmak taşı
yarimin çatık kaşı
çirkin ilen bal yenmez oy
güzel ilen taş taşı
elmasta koku olmaz
sevende uyku olmaz
seveceksen sev beni
bu kadar korku olmaz
çay taşı çakmak taşı
yarimin çatık kaşı
çirkin ile bal yenmez
güzel ile taş taşı
bazen inanılmaz derecede diğer insanlara değer yüklüyoruz.
keşke diyoruz o insanın yerinde olabilseydim veya en azından ona, yüce vasıflarla imrenek bakıyoruz. bu imrenerek baktığımız insanların çoğu ise günümüz güzel statüsüne uygun veya günümüz zenginlik anlayışına uygun insanlardır.
neden böyle insanlara imreniyoruz da aklı selim insanlara karşı onlara deli diyoruz?
"seni yardan allah beni yaratmadı mı"
sözü ile kendime büyük değer verdim.
( bu şarkıyı ... babadan dinlemenizi tavsiye ederim ismini hatırlayamadım.)
veya karşımdaki insan ile eşit konuma geliyorum.
o insan ile ben insanın fiziksel ayrılıklarımız ile birbirimizden üstünlüğümüz olabilir mi?
neden fiziksel- yani görenen- değerli iken akıl -yani görünmeyen- değersizdir?
herkesin geldiği ve gideceği nokta bir iken nedendir bu ayrılık?
günümüz güzelliklerini bünyesinde barındıran bir kız, nasıl olurda kendine özgü giyinen sıradan olarak değerlendirilen( bunu günümüz insanları böyle adlandırıyor. oysa asıl sıradan olan kişiler herkesleşen amerikan vari giyinimli insanlardır.)
insana karşı küçümseyici gözlerle bakabiliyor veya medya bunun algısınu bize böyle yansıtıyor?
herkes kusursuz mu olmak zorundadı?
kusur bizim imzamız değil midir?
(umarım anlatabiliyorumdur veya yanlış anlaşılmıyorumdur.)
neden üstünlük olarak gördüklerimiz zenginlikten, güzellikten geçiyor? (zenginlik ve güzellik ile neyi kast ettiğimi anlamış olmalısınız.)
asıl üstün olan kimdir?
