'o günden sonra kızı belleğimde o kadar net bir biçimde tutuyordum ki, onunla canımın istediğini yapıyordum. içinde bulunduğum ruh durumuma göre gözlerinin rengini değiştiriyordum: uyandığında su rengi, güldüğünde bal rengi, kızdırdığımda köz rengi oluyordu. keyfimin değişmesine göre türlü yaşlarda ve koşullarda kılıktan kılığa sokuyordum onu: yirmi yaşında aşık bir acemi kız, kırk yaşında bir salon orospusu, yetmiş yaşında babil kraliçesi, yüz yaşında bir azize. puccini'den aşk düetleri, agustín lara'dan bolerolar, carlos gardel'den tangolar söylüyor, şarkı söylemeyenlerin şarkı söyleme mutluluğunun ne olduğunu hayal bile edemeyeceklerini bir kez daha anlıyorduk. bugün bunların bir sanrı değil, doksan yaşımda hayatımın ilk aşkının yeni bir mucizesi olduğunu biliyorum artik.'
