atatürk'ün magazin malzemesi değil, bu memleketin kurucusu olduğunu bilen insan evlatlarıdır.
bazı zihinler televole kültürüne öyle aşina olmuştur ki; memleket için yapılanlardan ziyade özel hayat mühim olmuştur. şimdi oturulup ata'nın yaptığı devrimler ve koşullar konuşulmaya başlansa, günler alır, haftalar alır.
bir insanın hayatı savaş ve devrim ile geçmişse, çocukluğuna, kadınlarına, özel yaşantısına gelene kadar üzerinde konuşulacak çok şey vardır. savunulan, bir memleketi devrimler üzerine inşaa etmiş bütün dünya liderlerinin tek tek saygı duyduğu bir adamın normale indirgenmesidir. çünkü atatürk, senin benim onun gibi normal bir insan değildir. birkaç yüzyılda bir dünyaya ancak gelebilecek bir askeri deha, bir liderdir.
yüzüklerin efendisi gibi bir filmin içerisindeki çekim hatalarını bulmaya çalışan fuzuli insan müsveddeleri gibi bütün hayatı savaş ve devrim ile geçmiş bir adamın özel hayatını cıncırmak isteği düpedüz art niyetliliktir. savunulan, insanları savunmaya iten budur.
yoksa atatürk'ün savunulmaya ihtiyacı mı vardır? veya kime karşı savunulmaya ihtiyacı vardır? atatürk'e laf söyleyecek adamın cürmü nedir, ciğeri kaç paradır? hakkında "bir takım şerefsizce yalanlar" haricinde negatif ne söylenebilir ki? komik.
