zilyon tane üstün özelliğine rağmen, şahsımca ayak takımından, bildiğimiz alelade insanlara sayfalar dolusu nutuk attırması garip kaçan yazardır. sıradan kişilerden derin karakterler çıkarma konusundaki başarısını bir yana bırakırsak romanlarında öyle karakterler vardır ki sayfalarca konuşurlar, konuşurken de bir konudan öbürüne atlar dururlar. gariptir ki aynı şeyi dostoyevski kendisi de yapar, romanlarında aşırı derecede karmaşa hakimdir. zaman ve mekan kavramından soyutlanır, nereden nereye geldiğinizi anlayamazsınız çoğu zaman. bütün bu nedenlerle okumayı pek de sevmediğim, sadece yeri geldikçe psikolojik çıkarımlarına hayran kaldığım ve o gazla kitaplarını bitirdiğim bir yazar olmuştur kendisi. kendisi, evet çok iyi bir psikanaliz yeteneğine, insanın iç dünyasına mükemmel şekilde girebilme yetisine sahiptir ancak yazdığı romanların darmadağınıklığını da kendi kafa karışıklığına mı vermelidir bilmiyorum.
peşinen edit: dosyoveski hayranlarından bu entry'yi eksileyen, adama bak kimi eleştiriyor diyenler çıkacaktır. ancak benim bu yazdığım iki üç çekince dostoyevski'nin mükemmel bir yazar olduğu gerçeği ile ters düşmez. aksine belki de dostoyevski kendisi böyle bir üslubu tercih etmiş olabilir, fakat kimse de gelip dostoyevski hikaye yapısını, zaman ve mekan kavramını düzenli şekilde ele alarak roman yazar demesin, bozuşuruz. *
