suçun şahsiliği o suçu suç saymayan bi düşünce/inanç sonucu işleyen adamı eleştirirken o kişi üstünden ona o hakkı veren düşünceye/inanca eleştiriye dönüşürken yok olur (çünkü alakası yoktur), eleştiri artık o kişiden çıkıp o kişinin fikrine eleştiriye dönüşmelidir, dönüşmezse zaten eleştiri getiren gözümde samimi değildir.
benzeri, "hitler kötüydü ama faşizme laf etmeyin hitler üstünden" tipi bi cümle oluyor. oysa hitler'e ve şurekasına o kötülükleri yaptıran şey faşizm fikriydi ve çeşitli versiyonları halen can yakmaya devam ediyor o düşüncenin.
o yüzden eğer bi düşünce/inanç, insanlara "dokuz yaşını geçmiş, regl olmuş her kız nikahlanabilir" diye serbestlik getiriyor ve biri de bu serbestlik üstünden eylemini yapıyorsa o adamı eleştirirken sahip olduğu fikre yeterince eleştiri getirmeyenlere saldırırım ben. kaldı ki hüseyin üzmez eleştirilerinin yüzde doksan küsüründe üzmez'in dini kendisine destek olarak görmesi üstüne laf ediliyor ama kimse "hayır, islam regl olmuş kızı nikahlamayı serbest bırakmamıştır" demiyor. üzmez eleştirilirken islam'a laf denmemeye özen gösteriliyor, üzmez'e bu suçu işletenin bu fikir olduğu görmezden geliniyor.
üzmez eleştirilir, onun üstünden de sahip olduğu inanç eleştirilir. en doğal ve en olması gereken teamül de budur.
