Zaman zaman tren arkadaşlığı olarak adlandırığım ilişkiler bana iyi geliyor.
Onlar ile belirli bir vakitte, belirli bir mekanda tanışıp hayatımızdan anlatmak istediklerimizi anlatıyor veya karşı taraftan dinliyoruz.
Böylece hem yeni bir hayat öğrenmiş oluyoruz hem de kendimizi rahatça ifade edebildiğimiz ve bizi dikkatlice dinleyen insan ile muhabbet etmiş oluyoruz. Tabiki her insan bu özellikleri barındırmıyor olabilir.
Kırıkkalenin bir ilçesi "Mucur" yol üzerinde arkadaşlar ile durduk.
Otostop hikayemizin bir parçası.
ilçenin kahvesine oturup fötr şapkalı bir amca ile muhabbet ettik.
Muhabbetin içeriğini net olarak hatırlayamıyorum. Bir zaman sonra da unutup gideceğim amcayı ama güzel şeyler konuşmuş olmalıyoz ki yalnızca güldüğümü ve ikinci çayların amca tarafından ısmarlandığını hatırlıyorum.
Belki sürekli beraber olsak çekilmez olan bir insan o an içinde dünyanın en sevimli insanı olarak bize gelmişti.
