Şimdi öğleyin kalkıp akşamı yedide yatıyorum, yemek yemem gülünç derecede uzun sürüyor, ağır ağır yürüyorum, bir otun karşısında bir saat durduğum oluyor, yapraklara bakıyorum, birtakım hiçlerle ciddi ciddi, ehemmiyetli ehemmiyetli meşgul oluyorum, gölgeyi, sessizliği, geceyi seviyorum; hâsılı saatlerle mücadele ediyor, her birini, gamlı bir zevkle maziye katıyorum.
Büyük bahçenin sükûtundan başka hiçbir arkadaşa tahammülüm yok; ben orada saadetimin artık sönmüş hayallerini, kimselerin görmediği, fakat benim için daima canlı, daima beliğ hayallerini buluyorum.
