Galiba 25 yıllık hayatımın özeti budur. Eğitim, aşk, aile... her zaman üstüme düşen sorumluluklardan kaçtım. En son işten güçten bıkıp askere kaçtım. iki gün önce askerlikte bitti. Az önce babamla üç beş kadeh bir şeyler içtik. Tabii babam hep sarhoş olduğunda yaptığı gibi bana nasihatlar vermeye başladı, yine ben babama kısa cevaplar vererek o nasihatlardan da kaçtım. Galiba ben kolay kolay ölmem azrailden de kaçacak bir yol bulurum, diyebilirim de ben zaten herhangi bir dine inanmıyorum ki.*
Edit: biri vardı beni bu kaçıştan kurtaran, o da benden kaçtı kısa sürede.
