insanın herkesle mayası tutmuyor iş yerinde. neticede çıkar ilişkileri vs. genelde acının birleştirici bir etkisi var. bir proje grubunda çalıştık bir sene kadar önce. sabah akşam yönetimden Dayak yedik, baskı gördük. nasıl bir kafaya geldiysek fabrika yansa tamam ya hallederiz, panik yok demeye başladık. gerçekten o kadar yaratıcı ve çevik bir ekip ki halledemeyecek şeyleri de pek yok.
bu arada ekip içerisinde biri bir şey yapmak istemiyorsa, tıpkı iş ortamındaki insanlar gibi birbirimize saçma sapan bahaneler bulup kendi çapımızda eğleneniyoruz.
dün yalnız beni resmen döt ettiler.
yaza merhaba partisi atmışlar. ağustos olmuş, yapraklar dökülecek, ben doğucam neredeyse yakında. gitmek istemiyorum diye flamingo yoksa gelmem dedim. bursa’yı aramışlar, filamingo konseptli cafe bulmuşlar. şişme flamingo almışlar, utanmadan cafe’de flamingoyu şişirmişler, arabaya zor sığdırdım, sokakta elimde flamingoyla dolaşmam da cabası.
gittim manzara resimdeki gibi. bir dahakine daha yaratıcı bir fikirle reddedicem bu manyakları.
