bir dönem izlenmesi zorunluluk olan amerikan dizisinin eski popülaritesini kaybetmesi. yolda genç bir adem oğlu gördüm. beni karşısında görünce irkildi. lost izlemiyon mu lan sen artık? dedim. ilk başta dövecegimi zannetti ve ''aman abi ne lost u? ben en son bizimkileri izlemiştim dizi olarak'' dedi. ben de kerizullah bir insan olmadıgım için ''peki ulan o üstünde ki nightmare before kıl yün'' çantası ne diyince, gerçekleri daha fazla gizlemeyecegini anlayan genç bünye ''peki abi özür dilerim,ben de özümde iyi bir insanım dedi ve gözyaşları sicim gibi akmaya başladı. tabii ben de daha fazla dayanamadım ve daha fazla üzerine gitmeyerek''peki o zaman, al sana mükemmel bir kemal sunal filmi'' diyerek elimde duran filmi uzattım. korkak bir kişi oldugundan, eline film mi veriyorum, yoksa bomba mı veriyorum bakmadan hemen eline aldı. üniversitede okudugu söylenen bu eşşek lafımı keserek''abi o degilde, lost çok uzun ara verdi, tabii biz de dogal haliyle sıkıldık ekko ekko''diye güldü. ''biliyosun bizim önümüze ot verseler eşşek gibi yeriz farkına varmadan'' diye samimi bir itirafta bulunarak, hem kendini, hem de tüketim toplumunu lafın arasında taşladı. benimde o sıra karnım acıktıgı için''hee hee süpermiş''diye oyalamam ise ayrı bir şerefsizlikti.
