ilk başta hatayı kendinde ararsın. Dersin ki neden sevilmiyorum, biraz daha iyi davranmalıyım. Şu şu hareketlerim yanlış.
Sonra onları düzeltirsin dersin ki her şey daha iyi olacak. Ama bakarsın ki hiçbir şey düzelmiyor, aksine ilişkide baskılanan değersizleştirilen taraf oluyorsun. Bu durum katlanarak artıyor. Sen ilgi ve sevgi bekledikçe bunu asla görmemeye başlıyorsun. Karşındakine beni sevmiyor musun diye sorduğunda ise ben seni çok seviyorum diyor. Sebebi de yedekte kimsenin olmaması. Seven insan, merak eder ilgi duyar.
Sonra ne mi oluyor. Canına tak ediyor sevsen bile ayrılıyorsun. Aradan zaman geçiyor dönüp kendine bakıyorsun. Ve diyorsun ki sevilmek uğruna ne iğrençlikler çekmişim. Geçirdiğin zamana üzülüyorsun.
