çoğu kişiye katılmayıp (ve türk filmleri gibi şiirler yazmayıp) böyle bir kavram yoktur (ya da varsa da kimse tam anlamıyla uygulamıyordur) diyebilirim. bence var olan şey, belli bir frekansta davranmaktır.
bir insanın belli bir frekansta davranması için, önce kendisini kurması, yaratması gerekir. bunu da hayatın her geçen dakikasında yeni birşeyler öğrenerek yapar. yaşamımız boyunca öğrendiğimiz iyiler, kötüler, yanlışlar, doğrular, kopya davranışalr ve özgün davranışlar beynimize yazılır. biz de bunlardan istediğimizi istediğimiz anda seçip kullanırız. belli bir frekans'a geçeriz.
hayatımızda her ne kadar kendimize özgün davranışımız olsa da, tüm bunları "pat" diye geliştirmedik, rol modellerimizi baz alarak kurduk. her ne kadar kendimize özgü kıyafetler giysek de standart "don, bluz, pantolon, çorap" gibi bileşenleri temel alan kıyafetleri kuşandık. konuşmamız her ne kadar hayli tuhaf olsa da, çok büyük bir ihtimal öyle konuşmayı seçtiğimiz için değil, fonetik skillerimiz çevremize göre şekil aldığı için öyle konuştuk.
bugün insanların "kendin olmak" dedikleri şey sadece hayatımıza vereceğimiz yönün öğrendiklerimiz sayesinde en iyisi olmasını sağlamaktır. başkalarının en iyisi değil, kendi öğrendiğimiz en "iyi".
ve tabi bu durumda bu da bulunabileceğimiz en iyi (belirli, sapmayan, karakterli) frekansımız olacaktır.
kısacası;
kendin olmak eğer içinde daha iyi, daha düşünceli, daha duyarlı bir insan olmayı içeriyorsa iyidir. yoksa 'ben buyum ve sen de beni bu halimle kabul edeceksin.' diyorsanız, kusura bakmayın ama kimse sizi olduğunuz o defolu ve zararlı halinizle kabul etmek zorunda değil.
