14.
-
(bkz: çocukluk anıları)
Hayal dünyanızı tillahına kadar zorlayıp, rehavet çöktükten sonra, adım adım yaklaşan uykuydu.
Kişileri, mekânları, hayal ederek, hepimiz kendi filmimizi izlerdik aslında.
Ne güzel uykulardı...
Anne, baba, kardeşler, yanan sobanın çıtırtısı, az evvel annenin soyup zorla yedirdiği portakalın bayıltıcı kokusu...
Zaman makinesi icad edilsin artık!
Yetti gari!
