birisi kör ebe oynayalım diyip gözlerimi bağlamış; bir süre seslenip peşinden koşturduktan sonra sıkılıp kaçmış, ben de gözlerim bağlı ortada kalmışım gibi hissediyorum.
karanlığa seslendiğimi, oyun oynadığımız sokağın bomboş olduğunu fark edip küskünce eve döndüğümde ise sarılacak kimsem yok.
sadece gözlerime bağladığı çaputun, teni kadar ipeksi dokunuşu var aklımda.
