bakın ben çocukluğumdan beri rap dinleyen biriyim. ama ne sagocu ne oncu ne buncuyumdur. işini kaliteli yapan her rapçiyi severim. rap müzik diğer türlere göre kitle olarak biraz izoleydi hep, belirli insanlar dinlerdi rapçilerin konseri de 3-5 kemik kitleden oluşurdu. Fakat son zamanlarda tüm rapçilerde biraz genele hitap kaygısı seziyorum. biraz popa kayalım, ağır liriklerden çıkalım anlayanımız dinleyenimiz artsın, popüler olalım falan filan. ben fero denilen arkadaşta açıkça bu kaymak yiyen tabakadan adamın derdi ne sistem eleştirisi ne dünya düzeni ne de kişilik karmaşaları.
norm ender ise zamanında katıldığı müzik yarışmasının finalinde pop söyleyeceksin dediklerinde sinirlenip yarışmayı terk eden eski toprak bi rapçi. ben feronun yaptığı popüler tarz, yıllarca bu işe emek vermiş norm ender, sansar salvo gibi çocuk yaşta rape başlayıp bu işe gönül vermiş deyim yerindeyse sanat sanat içindir lan deyip az sayıda kitlesiyle sistem eleştirisi ve ağır lirikleriyle mest eden insanlardan daha fazla dikkat çekti, çünkü insanların şarkıları anlaması için beyinlerini kullanmasını gerekmiyordu. türkçe rapin geldiği son nokta kafa ve göt sallamalık disko müziği yapan klibinde yarı çıplak karılar oynatan bu tarz rapçilerdir.
