kimi bir köy evinin toprak damı altında
ebe ayşe ninenin ellerine
en doğal hal ile
ya da
elif hemşirenin hastanesinde
zeynep - kamil olmaktır.
ilk nefesle ciğere
memleket havasını doldurmak
anne memesine güçlüce asılarak
var olmaya çalışmaktır
sokakta bilye yuvarlamak
gazoz kapakları oyuncak
değnekleri at yapmaktır
bir topun ardınca terli
büyük futbolcu düşlerine dalmaktır
sımsıkı sarılıp da
annenin ellerine
okul sırasında ağlamak
mavi önlüklere bezenip
kara tahta başında
ali-ayşe olmak
ve
kahramanlıklarla nikâhlı
mavi gözlü bir devin
gözlerinde kaybolmaktır
çamurlu yollarda yürümektir çok zaman
delik ayakkabılarla
"yarın" endişesi duymak
ama, hep
umutlu kalmaktır.
toprak kokan havayı koklamak
sararan yapraklara
şiirler yazmak
yılbaşı gecelerinde pencerede
" ah bir kar yağsa"
- dualarına karışmaktır
havuç takmaktır
kardan adama bazen
elleri uyuşarak
bir naylon torba üstünde
mutlu-mesut
kaymaktır
günde beş kez
ezan duymak
kılınmasa bile namaz
huzur duymaktır
hele,
yurtdışındaysa eğer
bir ezanla
ağlamaktır
takılırken tüyleri pıtraklara
koyunların
onlara içli sesiyle
kaval çalmaktır
sürüyü getirirken
esenlikle geriye
toz dumana bulanmaktır.
buğday başaklarına
umudu bağlamak,
yağmur olup yağmaktır
sandık dolusu çeyiz
yemenilerde oya
"aşrı aşrı memlekete" türküsüyle
gelin kız olup
kırmızı örtünün altında
kınalanmaktır
yeni yetmiş bıyığıyla
eller üzerinde hoplamak
davullarla, zurnalarla
hem sevinçli, endişeli
ama hep dualarla
asker olmaktır
"mehmet" olmaktır
vatan uğruna,
bayrak uğruna
inanç uğruna,
alnından vurulmayı
şehadet şerbetini içmeyi
göze almaktır.
ne mutlu türküm diyebilmek,
bununla gururlanabilmek...
düşman karşısında
devleşebilmektir.
*
türk olmak,
kendini öyle hissedemeyenler var ya
işte onlara karşı
inadına türk olmaktır
