Artık kimse için hiç bir çabam yok.. Ki gerek de yok.. Kime değer verip biraz üzerine düşsem, iki hal hatır etsem kendini bir halt sandı.. Yerle ayaklarının arası açıldı.. Pervasız konuşanlara karşılık verip hakkımı korumaya kalksam seslerinin volümleri tavan yaptı.. Beni eleştirirken herkes, her şeyi kendine mübah, ben eleştirmeye kalksam günah sayıldı.. Sonra dedim ki kendime, yaa bu işler böyle işte.. Tevazu sahibi oldun gerçek sanıldı, hakkını aradın suçlu sayıldın.. iki değer verdin, kendin değersizleştin.. Eleştirdin, eleştirilirken buldun kendini..
Demek ki neymiş, varsa bir atımlık barutun kendine sakla.. Varsa zamanın kendin için harca.. Varsa verecek değerin, ver kendine son damlasına kadar.. Ve her şeyi unut, ama kendini asla ihmal etme.. insanların çoğu böyle, estetiksiz kaldırılsın istiyorlar bir yerleri.. Sen plastik cerrahi değilsin, bırak oturdukları sandalyede kalsın üzerine oturdukları beyinleri.. Değerli olanlar ve değer verenler zaten her şartta seninle..
Değmeyenleri düşünme bile..
Ve hatta kim varsa;
Kes bileti, yolla cehennemin dibine!..
