Bazen kendime uzaktan bakınca cevapsız kalan soru.
Hayat öyle, böyle geçip gidiyor. Bu haftayı bir bitirsem diyorum işler Yoğunken, Hafta bitiyor. Bugün de bir bitse diyorum günüm kötü geçtiyse, gün bitiyor.
Koşarken fark etmiyorum ne kadar hızlı koştuğumu, geriye dönüp bakınca uzaklaşmışım diyorum.
Böyle böyle hayat bitiyor sanırım. Kum saatinin azalan kısmındayım.
10 sayfa kitap okumayı, bir bölüm dizi izlemeyi nimetten sayıyorum. 2 arkadaşımı görsem dünyanın en mutlu insanı oluyorum.
He bir de pilatese başladım.
Daha ne olsun?
Gerçekten bugün ne yaptım acaba kendim için? Yine kent reklamlarında torununu bekleyen dede hüznüyle yazdım. En iyisi pilates yerine örgüye başlamak sanırım.
