Yurtta kalırken bir sabah kahvaltıya gittim. Çay dolduruyorum kendime. Çocuğun biri geldi.
-çay mı alıyorsun? Çay nedir ya? Alıştığınızdan içiyorsunuz. Esas olan kahvedir, dedi. Elimdeki çayı suratına serptim. Yandı yüzü, hayatı kaydı çocuğun.
Desem yalan olur. Gülümsedim ve yoluma devam ettim.
Yani boş yapmaya gerek yok. ikisi de güzel işte içiyoruz. Her şeye anlam yüklenmez.
