ömrü ıstırap içinde geçmiş büyük ressam; geceleri sabaha kadar kitap okur, sabahın ilk ışıklarını yakalayıp resim yapmak için kendini dışarı atardı... ancak ömrünün sonuna doğru blr kaç eseri az da olsa para etmiş, ömrü boyunca kardeşi ve bir kaç kişi haricinde kimseden itibar görmemiştir...
neredeyse tamamiyle vicdandan ibaret bir adamdır; delicisine sevdiği fakat ailesi ve kendisinden ret cevabı aldığı kee voss’un önünde elinden et kokusu gelene kadar mumun üzerinde tutacak kadar tutku sahibidir. geceleri sabahlara kadar durmadan bütün büyük eserleri okurken diğer yandan acı çeken insanlar için kalbi parçalanırdı. blr ara ücretsiz olarak maden işçilerine papazlık yapmış ve sokakta kalmış blr hayat kadını ile çocuğunu evine alıp senelerce bakmıştır...
kendi hâline bakmaksızın devamlı başka insanların acıları hakkında ızdırab duyardı...
ressamlığının yanı sıra, sanat bahsi üzerine de mühim tesbitleri vardır ve kardeşine yazdığı bu fikirlerin bulunduğu mektupları kitaplaşmıştır.
hastalığı, kulağını kesmesi vesair hususlar popüler kültür malzemesi olarak moku çıkartılmış vaziyette konuşulmakta olsa da, onun ne bir resim tenkidi ne de sanat bahsi etrafındaki bir fikri hakkında tahlil görememekteyiz; demek ki, onun, bugün “milyon dolarlık bir ressam” olması mühimdir, van gogh’un kendi ve sanatı değil!
ıstırapların adamı; evet, balzac’tan o çok sevdiği ve “sadece bu yeter” dediği cümledeki “fundalıklarda sessizce duran bir horoz gibi” yaşamış, bir kasabada, etrafındaki üç-beş kişinin yanında sessizce hayata gözlerini yummuştur.
