anne,
ikinci dünya savaşı'nda bir anneye yazılmış asker mektubu okudum az önce. üzerinden 79 yıl geçmiş. bir mektubu bugün hala bu kadar içten ve duygusal yapan şeyin ne olduğunu düşündüm sonra. bu, bir sevgiliye yazılsaydı yine aynı şeyleri hisseder miydim bilmiyorum? annelere yazılmış tüm mektuplar aynı paydada birleşiyor, tüm evlatların yolu hep annelerine çıkıyor.
şimdilerde ağzından sıkça duyduğum "ben yanarım yavruma, yavrum yanar yavrusuna..." sözünü ara sıra düşünüyorum da bazen seni ihmal ettiğim kanısına varıyorum. neden bilmem, bunu sana da söyleyemiyorum. tatlı kollarını ısırmamdan anlarsın, diye umuyorum.
