başa gelebilecek en güzel şeydir. üniversitedeyken yan yana can can olmuşsun sevgilinle tartışmış ona dert yanmışsın hatta defalarca senin için araya girmiş durumu düzeltmiş. en zayıf anında sığınmışsın o seni hiç geri çevirmemiş uğradığın her haksızlıkta yanında olmuş savunmuş, düşmüşsün tutmuş kaldırmış. kızmışsın küsmemiş.. sen kardeşim dostum demişsin içinde farklı olan hisleri susturmaya çalışarak ama aslında gerçekler daha başkaymış. bunu 4 sene sonra anladık. o süreçte epey sağlık sorunu atlattık bir kez olsun birliğimizden güç bulmaktan vazgeçmedik. o dostluğu harcamamak adına bir çok kez reddettim duygularımı ama sonra bunca zorluğu aşmanın seneleri tüketmenin bir anlamı olmalı diye düşündüm. sonra onun da düşündüğünü fark ettim aynı şeyleri. yani duygularımız karşılıklıydı. onun ellerine dokunmak kalbimde derinden kıpırtılar olmasına sebep oluyordu. konuşunca içim huzur doluyordu. gidişine üzüldüğüm insanın arkasından seneler sonra teşekkür ederim iyi ki gitmişsin dedirtti. henüz evlilik olmadı ama olduğu zaman bu yazıyı editleyeceğim tam 3 senedir kendimi öncesinde de olduğu gibi bir kez olsun yalnız hissetmedim. artık daha tam'ım. seviyorsanız kardeşim demeyin. kardeşim demekle kardeş olunmuyor seviyorsan sarıl bitsin
