Bugün ilk defa (bkz: başka sinema) izlediğim (bkz: ingmar bergman) filmi. Beni çok etkileyen iki sahne; annesine hevesle piyano çalan evanın daha sonra annesini piyano çalarken izlediği sahne ve tabi ki annesi ile yüzleştiği o gecedir.
--spoiler--
"Annenin acıları kızına da geçmelidir.Annenin mutsuzluğu kızının mutsuzluğu olmaldır, sanki göbek bağı hiç kesilmemiş gibi."
--spoiler--
belki de herkesin kendine bir parça benzettiği yerler vardır. Bu da benim parçam oldu.
